LE TENGO RABIA AL SILENCIOAnálisis

LE TENGO RABIA AL SILENCIO
Análisis del Poema de Atahualpa Yupanqui para entender el drama del Evasor del Amor.
Le tengo rabia al silencio
Por todo lo que perdí.
Que no se quede callado
Quien quiera vivir feliz.
Un día monté a caballo,
Y en la selva me metí,
Y sentí que un gran silencio
Crecía dentro de mí.
Hay silencio en mi guitarra
Cuando canto el yaraví,
Y lo mejor de mi canto
Se queda dentro de mí.
Cuando el amor me hizo señas,
Todo entero me encendí.
Y á fuerza de ser callado,
Callado me consumí.
Le tengo rabia al silencio
Por todo lo que perdí,
Que no se quede callado
Quien quiera vivir feliz.
El Poeta nos cuenta su historia como Evasor del Amor, es decir como alguien que ha sido entrenado para no compartir su intimidad, a pesar de ser una persona sensible, como suele suceder en las personas que van generando dependencias al alcohol, el trabajo y el juego.
Cuando habla de que un día montó a caballo y en la selva se metió, se refiere a la adolescencia y la adultez temprana, cuando comenzamos a relacionarnos románticamente con los otros. Sin embargo, entre más se relacionaba, más trabajo le daba sentir y sobre todo compartir lo que sentía. El Evasor se va volviendo metálico y frío. Cada vez más controlado y menos comunicativo.
El segundo párrafo expresa la enorme impotencia de tener tantas cosas hermosas que compartir y no poder hacerlo. Lo mejor que tiene en su vida, su sensibilidad, sus sueños, sus temores, !no los puede compartir carajo! Es como estar en una cárcel en donde los demás no pueden entrar aunque el Evasor quisiera.
Y sin embargo, el siguiente párrafo es demoledor. Cuando por fin encontró el amor y siendo tan sensible como era, el amor lo consumió, es decir al principio se entregó ante la presencia de alguien que no podía dejar pasar y que fue, es y será el amor de su vida. Sin embargo, fue más grande el silencio, es decir su programación aprendida por generaciones y generaciones, para mantener una máscara de protección. El fuego del silencio, apagó al fuego del Amor y callado, echó a perder su vida.
Por eso, al final de su vida, en el momentos previos a su desaparición, el Evasor, que a veces es mujer, se arrepiente porque identifica que no fue el otro, sino su temor a abrirse, a compartir. El Evasor, siempre, siempre acaba solo.
Yo fui Evasor y ahora me dedico a tocar sus corazones para que comiencen poco a poco a hablar, a sentir y a confiar en la hermosa vida.
El Sanador de Parejas.
!Asiste al Taller del 12 de Diciembre y comencemos a hablar juntos!

결과 (아르메니아어) 1:

ՈՒՆԵՔ Կատաղություն լռության
վերլուծություն Poem Atahualpa Yupanqui է հասկանալ դրաման evader սիրո.
Ես եմ զայրացած լռությունը
բոլորի համար, որ ես կորցրել եմ:
Դա չի կարող լռել
, ովքեր ապրում երջանիկ.
Մի օր ես rode ձիով,
իսկ Ես ստացել ջունգլիներում,
եւ ես զգացի մեծ լռությունը
աճում ներսում ինձ.
Կա լռությունը իմ կիթառի
, երբ երգում է yaraví,
Իսկ լավագույն իմ երգը
, որը մնացել է ինձ:
Երբ սերը նշանացի ինձ,
պարզվեց ինձ ամեն ինչ ամբողջ.
Իսկ ըստ DiNT լինելու լռում է,
հանգիստ եմ սպառվում նրանց:
Ես բարկացած լռությունը
բոլորի համար, որ ես կորցրել եմ,
ես չէի պահել հանգիստ
, ովքեր ցանկանում են ապրել երջանիկ:
Բանաստեղծ պատմում է իր պատմությունը որպես evader սիրո, այսինքն, որպես մեկը, ով արդեն վերապատրաստվել չեն կիսել ձեր գաղտնիությունը, չնայած լինելով զգայուն մարդ է, քանի որ հաճախ է պատահում մարդկանց, ովքեր գեներացնող կախվածությունը ալկոհոլի, աշխատանքի եւ խաղալ.
Երբ նա խոսում է մոտ մեկ օր rode եւ ջունգլիներում ստացել է վերաբերում է պատանեկության եւ վաղ առնչվում, երբ մենք սկսում ենք վերաբերի romantically ուրիշների հետ: Սակայն, առավել եւս, որ կապված, տուեց նրան ավելի շատ աշխատանք եւ բոլորս զգալ, թե ինչ է նա զգում. The evader աստիճանաբար դառնում է մետաղյա եւ սառը. Ավելի ու ավելի շատ վերահսկվող եւ ավելի քիչ շփվող
երկրորդ պարբերությունը արտահայտում է հսկայական իմպոտենցիա է ունենալ շատ գեղեցիկ բաներ կիսելու եւ չի կարող. Գուցե դուք պետք է ձեր կյանքում, ձեր զգայունության, ձեր երազանքների, ձեր մտավախությունները. Ոչ կարող եք կիսվել առաջ. Դա նման լինելով բանտում, որտեղ ուրիշները չեն կարող ստանալ նույնիսկ evader ուզում.
Եւ դեռ, որ հետեւյալ պարբերությունը է կործանարար. Երբ նա վերջապես գտել սերն ու լինելով որպես զգայուն, քանի որ նա եղել է, սեր սպառվում, այսինքն ի սկզբանե մատուցվող ներկայությամբ, ով չի կարող անցնել, եւ դա եղել է, կա եւ կլինի սերը իր կյանքի. Բայց լռությունը էր ավելի մեծ է, մասնավորապես ծրագրավորման սերունդների սովորեցինք պահպանել պաշտպանիչ դիմակ. Հրդեհը Լռության, դիմել է կրակի սիրո եւ լռում է, ավերված իր կյանքը:
Հետեւաբար, վերջում իր կյանքի, որ րոպե առաջ նրա անհետացման, որ evader, երբեմն մի կին, ափսոսում է, որը նույնականացնում դա չի եղել, այլ նրա վախը բացել, կիսել. The evader, միշտ, միշտ ավարտվում մենակ
էի evader եւ այժմ նվիրել եմ դիպչել նրանց սրտերը սկսում դանդաղ խոսել, զգալ եւ վստահել գեղեցիկ կյանքը.
ապաքինման զույգերի:
! հաճախում է 12-րդ սեմինար Դեկտեմբեր եւ սկսել խոսել միասին.