LE TENGO RABIA AL SILENCIOAnálisis

LE TENGO RABIA AL SILENCIO
Análisis del Poema de Atahualpa Yupanqui para entender el drama del Evasor del Amor.
Le tengo rabia al silencio
Por todo lo que perdí.
Que no se quede callado
Quien quiera vivir feliz.
Un día monté a caballo,
Y en la selva me metí,
Y sentí que un gran silencio
Crecía dentro de mí.
Hay silencio en mi guitarra
Cuando canto el yaraví,
Y lo mejor de mi canto
Se queda dentro de mí.
Cuando el amor me hizo señas,
Todo entero me encendí.
Y á fuerza de ser callado,
Callado me consumí.
Le tengo rabia al silencio
Por todo lo que perdí,
Que no se quede callado
Quien quiera vivir feliz.
El Poeta nos cuenta su historia como Evasor del Amor, es decir como alguien que ha sido entrenado para no compartir su intimidad, a pesar de ser una persona sensible, como suele suceder en las personas que van generando dependencias al alcohol, el trabajo y el juego.
Cuando habla de que un día montó a caballo y en la selva se metió, se refiere a la adolescencia y la adultez temprana, cuando comenzamos a relacionarnos románticamente con los otros. Sin embargo, entre más se relacionaba, más trabajo le daba sentir y sobre todo compartir lo que sentía. El Evasor se va volviendo metálico y frío. Cada vez más controlado y menos comunicativo.
El segundo párrafo expresa la enorme impotencia de tener tantas cosas hermosas que compartir y no poder hacerlo. Lo mejor que tiene en su vida, su sensibilidad, sus sueños, sus temores, !no los puede compartir carajo! Es como estar en una cárcel en donde los demás no pueden entrar aunque el Evasor quisiera.
Y sin embargo, el siguiente párrafo es demoledor. Cuando por fin encontró el amor y siendo tan sensible como era, el amor lo consumió, es decir al principio se entregó ante la presencia de alguien que no podía dejar pasar y que fue, es y será el amor de su vida. Sin embargo, fue más grande el silencio, es decir su programación aprendida por generaciones y generaciones, para mantener una máscara de protección. El fuego del silencio, apagó al fuego del Amor y callado, echó a perder su vida.
Por eso, al final de su vida, en el momentos previos a su desaparición, el Evasor, que a veces es mujer, se arrepiente porque identifica que no fue el otro, sino su temor a abrirse, a compartir. El Evasor, siempre, siempre acaba solo.
Yo fui Evasor y ahora me dedico a tocar sus corazones para que comiencen poco a poco a hablar, a sentir y a confiar en la hermosa vida.
El Sanador de Parejas.
!Asiste al Taller del 12 de Diciembre y comencemos a hablar juntos!

결과 (알바니아어) 1:

KENI egërsi në heshtje
Analiza Poem Atahualpa Yupanqui për të kuptuar dramën e Evader e Dashurisë.
Unë jam heshtjen zemëruar
për gjithçka që kam humbur.
Kjo nuk mund të heshtë
që do të jetojnë të lumtur.
Një ditë unë hipur mbi kalë,
dhe në I kam xhungël,
dhe unë ndjeva një heshtje e madhe
rritej brenda meje.
Nuk është heshtja në kitarë tim
kur kënduar yaraví,
dhe më të mirë të këngës sime
është lënë në mua.
Kur dashuria shenjë mua,
u kthye mua çdo gjë e tërë.
Dhe me anë të të qenit i heshtur,
i qetë i konsumuar.
Unë jam heshtjen zemëruar
për të gjitha që kam humbur,
nuk e kam mbajtur të qetë
që duan të jetojnë të lumtur.
Poeti tregon historinë e saj si Evader të dashurisë, që është, si dikush që ka qenë i trajnuar jo për të ndarë privatësinë tuaj, pavarësisht nga të qënit një person i ndjeshëm, siç ndodh shpesh në njerëzit që janë gjeneruar varësi të alkoolit, punë dhe të luajë.
Kur ai flet rreth një hipi ditë dhe jeton në xhungël u është i referohet adoleshencë dhe moshën e rritur e hershme, kur ne fillojmë të lidhen romantike me të tjerët. Megjithatë, sa më shumë që ai lidhur me këtë, i dha atij më shumë punë dhe të gjithë ndajnë të ndjehen atë që ai e ndjeu. Evader gradualisht bëhet metalike dhe të ftohtë. Gjithnjë e më shumë të kontrolluara dhe më pak komunikues.
Paragrafi i dytë shpreh impotencë e madhe që të ketë kaq shumë gjëra të bukura për të ndarë dhe nuk mund. Ndoshta ju keni në jetën tuaj, ndjeshmërinë tuaj, ëndrrat tuaja, frikën tuaj! Askush nuk mund të ndajnë qij! Është si të jesh në një burg, ku të tjerët nuk mund të merrni edhe Evader donte.
Megjithatë, paragrafi i mëposhtëm është shkatërruese. Kur ai më në fund gjeti dashurinë dhe po aq të ndjeshëm si ai ishte, dashuri konsumuar, dmth dorëzuar fillimisht në prani të dikujt që nuk mund të kalojë dhe se ishte, është dhe do të jetë dashuria e jetës së tij. Por heshtja ishte më e madhe, përkatësisht programimi për gjeneratat mësuar të mbajë një maskë mbrojtëse. Zjarri i heshtjes, u kthye në zjarrin e dashurisë dhe të heshtur, shkatërruar jetën e tij.
Prandaj, në fund të jetës së tij, në momentet e para zhdukjes së tij, Evader, nganjëherë një grua, shpreh keqardhje që i identifikon kjo nuk ishte tjetër, por frika e tij për të hapur deri, për të ndarë. Evader, gjithmonë, gjithmonë përfundon vetëm.
Isha Evader dhe tani kushtojnë veten për të prekur zemrat e tyre për të filluar ngadalë të flasin, të ndjehen dhe besojnë jetë të bukur.
Shërimin e
çifteve.! Merr pjesë në Punëtorinë 12 dhjetorit dhe të fillojnë të flasin së bashku!